خود برتر | خودشناسی | مراقبه | رهایی از نفس | بیداری معنوی | خودآگاهی | تهذیب نفس | یافتن هدف زندگی بعد برتر ما
Related Articles
شما یک خود واقعی دارید که نگران نیست، نمی ترسد، قضاوت نمی کند، خوشحال است و عشق را گسترش می دهد. او یک کودک معصوم، شاد و دوست داشتنی درون شماست. اغلب وقتی از دریچه قلبمان زندگی کنیم می توانیم این کودک را احساس کنیم.
چطور می توانیم چنین شخصی را دوست نداشته باشیم؟ البته اغلب دوستش نداریم، وقتی بزرگ می شویم، جدی تر می شویم، مسئولیت های زندگی و نگرانی ها را می پذیریم. طوری که اغلب از طریق ذهنمان زندگی می کنیم. و این کودک درون را فراموش می کنیم. برخی از بزرگسالان ایده های این کودک درونی را مسخره می پندارند. همچنین بسیاری از افراد خیلی چیزها را درباره خودشان در مراحل مختلف زندگی دوست ندارند. در برخی این دوست نداشتن از همان مراحل کودکی اتفاق می افتد. شاید ظاهر خودشان را دوست نداشته باشند مخصوصا اگر فاقد برخی توانایی های فیزیکی، اعتماد به نفس، احترام به نفس یا هوش باشند. شاید چیزهای دیگر را نیز دوست نداشته باشند، مثلا اینکه مرتب مریض می شوند؛ از برخی چیزها می ترسند، تصمیمات نادرستی می گیرند، برخی چیزها را فراموش می کنند. پس این حالت ذهنی غیر خوشحال و احساسات وابسته به آن را با خودشان در طول زندگی حمل می کنند. نتیجه آن می شود افرادی که خودشان و بدنشان را دوست ندارند، زیاد به خودشان اهمیت نمی دهند، به خودشان احترام نمی گذارند، به دنبال سلامتی و رفاه نیستند، وقتی سرحال نیستند به خودشان استراحت نمیدهند یا زمانی برای آسودگی یا لذت بردن از زندگی به خودشان نمی دهند. یا نسبت به خودشان بی رحمند، به خاطر خیلی چیزها خودشان را سرزنش می کنند و اجازه میدهند دنیای بیرون (کار و مردم) ناراحتشان کنند. آنها خودشان را دوست ندارند، اما به فرزندان، همسر و والدینشان و حتی حیوان خانگی شان اهمیت می دهند و آنها را دوست دارند.
اما ما زمانی می توانیم دیگران را بیشتر دوست داشته باشیم که خودمان را دوست داشته باشیم.
کلید رشد کردن، خلاف سرکوب کردن خود واقعی ماست. برای این کار باید خودمان و کودک درونمان را دوست داشته باشیم. با این کار کودک درون یا خود درونمان خودش را نشان می دهد. در واقع روح ما نیز مثل این کودک دوست داشتنی و معصوم است. و بسته به نوع زندگی ما می تواند واقعا آسیب ببیند.
چرا عشق ورزیدن به خودمان اهمیت دارد؟ عشق به خودمان یعنی درک کنیم که ما در درون فوق العاده هستیم، ما الهی هستیم. این ایگوی ماست که او را از ما مخفی می کند. عشق به خود یعنی اهمیت دادن به خود و مهربان بودن با خود. عشق به خود یعنی پذیرش خودمان و حتی چیزهایی که درباره خودمان دوست نداریم. وقتی با مهربانی چیزهایی که درباره خودمان دوست نداریم می پذیریم، خودمان را می بخشیم. این یک فضای مقدس سرشار از انرژی عشق ایجاد می کند. این فضا که شفا بخشی به صورت خود به خود می تواند درون ان اتفاق بیفتد به ما کمک می کند که به راحتی پیش برویم. پیش رفتن معانی متفاوتی دارد. شاید به معنی غلبه بر یک ضعف باشد که تا به حال از عهده آن برنیامده ایم، مثل خجالت. یا به معنی درک چیزی مهم برای رشد شخصی و معنوی باشد.
